(OS) BREAKING NEWS! - SPECIAL (CUT)
(OS) Breaking News!
Special for Christmas and HNY
Keep it secret
จั๊กจี้จะบ้า
ลู่หานน่ะเขินจนไม่รู้จะเอาหน้าไปซ่อนตรงไหน
เป็นคนต้อนเขาเองแท้ๆ
แต่พอเอริคกล้าพูดออกมาเรียกกันโต้งๆ คำเดียวว่า ‘ที่รัก’
ไม่ว่าบทสัมภาษณ์ไหนที่เขาเคยสื่อถึงเป็นอันถูกพับเก็บไปหมด ที่รัก ที่รัก ฟังแล้วยุบยิบในใจเสียจนทวีให้จูบที่กำลังดำเนินอยู่หวานเสียยิ่งกว่าเค้กที่ดีนอบเสียอีก
ลู่หานชอบเวลาได้จูบกับเขา ยามเอริคค่อยๆ
คลึงท้ายทอยสลับกันจ้องตากันระยะประชิดแต่ไม่ได้ผละริมฝีปากหนีมันรู้สึกดีจะบ้า
นุ่มนิ่มเหลือเกินเมื่อริมฝีปากเรากำลังกระหวัดกันอย่างเอาเป็นเอาตายแบบนี้
ไม่เหมือนตอนจูบกับอีวาน ต่อให้ตอนนั้นจะตื่นเต้นจนยืนแทบไม่ติดแต่เวลานี้ลู่หานรู้สึกดีกว่าเป็นไหนๆ
“อ…อืม เอริค…”
“รู้ไหมว่าคืนนั้นมันติดค้างในใจผมขนาดไหน”
เขาถามเสียงแผ่วยามผละออกจากเจ้าปากจิ้มลิ้ม
มโนภาพในหัวที่เอริคไม่อยากนึกถึง เขาไม่อยากให้อีวานได้มันไป คงยอมไม่ได้อีกแล้วถ้าหากต้องมองลู่หานดิ้นเร่าใต้อาณัติผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง
ฟังเสียงหวานพร่ำเรียกและครางเสียงอ่อน แสดงให้เห็นทุกสีหน้ายามกำลังถูกใครอื่นสอดตัวตนเข้าหา
…ไม่อยากเห็นว่าลู่หานกำลังทำหน้าพอใจแบบไหนบ้าง…
…อยากให้เขาเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์…
จะบิดเร่าใจจะขาดก็ต้องเป็นเพราะ เอริค แคมเบลล์
คนเดียวเท่านั้น
ถึงได้บอกว่าครั้งเดียวนั้นเกินพอแล้ว
และลู่หานรู้ว่าเหตุผลนั้นเป็นเพราะอะไร คนตัวเล็กหัวเราะน้อยๆ
จูบข้างแก้มของเอริคพลางโอบรอบคอเขาอ้อนๆ พร่ำบอกว่าอย่าได้ปล่อยลู่หานไปไหน
พริบตาเดียวสองขาก็รัดเอวเขาแน่นกันตกเมื่อเอริคอุ้มกันจนทุกส่วนใต้ผืนผ้าแนบชิดแล้ว
“ถ้าอย่างนั้น…อย่ายอมให้ใครมากอดผมแทนคุณง่ายๆ อีกสิ”
“ต่อให้คุณอยากได้ผมก็ไม่ยอมแล้ว”
คำขู่หรือเปล่านะ
แต่ทำให้ลู่หานซบหน้ากับอกเขาพลางเกี่ยวเจ้าถุงกระดาษที่หิ้วติดมือขึ้นมา รู้ดีเชียวว่าปลายทางจะเป็นห้องนอนที่มีเตียงคิงไซซ์รออยู่
คุณซานต้าที่รอจะให้ของขวัญยิ้มร่ายื่นหน้าจุ๊บเจ้าของห้องไม่หยุด “ลู่หาน…คุณนี่มัน!”
“ซานต้าจะให้ของขวัญ”
“ผมต้องหลับตาไหม”
“ไม่ เวลาแบบนี้ลืมตาดีกว่าครับ”
ช่างยั่วไม่น้อยไปกว่าใครหรอกที่รักคนนี้น่ะ
ปลายเท้าลู่หานแตะพื้นห้อง
เจ้าตัวดุ๊กดิ๊กควานหาของในถุงก่อนเอี้ยวตัวมายิ้มร่าให้เอริค หัวคิ้วของคนมองกระตุก
เจ้าของห้องลอบกัดริมฝีปากเมื่อเห็นเต็มตาว่าลู่หานหันหลังรั้งมือถอดสเวตเตอร์ตัวเองออกอวดสายตาเขา
ก่อนปลดกางเกงที่สวมอยู่ช้าๆ จนเอวบางและสะโพกลอยเด่นต่อหน้า
เอริคนึกว่าเขากำลังมองภาพวาด
ร่างกายขาวโพลนที่น่าทำให้แดงเรื่อมันยั่วสายตา
แทนที่ด้วยเจ้าชุดซานต้าสมอย่างปากบอกว่า ‘ซานต้าจะให้ของขวัญ’ เปลี่ยนเจ้าร่างขาวโพลนที่เขาเคยเอ่ยปากล้อว่าเสื้อสีขาวเป็นแดงแจ๋
เริ่มต้นแกะเจ้าของขวัญที่ไม่ได้ใส่กล่องแถมยังไร้โบว์แต่ถูกใจเอริคสุดๆ
ก็ตอนที่เขายื่นมือเข้าหาแล้วลู่หานโคลงหัวน่ารักตอบกลับ
“แอบกลืนน้ำลายคิดลามกกับผมหรือเปล่า อ…อะ เอริค…”
“ไม่คิดกับคุณแล้วจะให้คิดกับใคร นี่ลู่หาน…”
ไม่คิดได้ยังไงล่ะ เอริคหัวเราะ
เขายอมรับหน้าซื่อก่อนรวบซานต้าตัวน้อยด้วยท่าเจ้าสาวแล้ววางลงบนเตียงอย่างเบามือ
รู้ดีเหมือนเจ้าตัวว่าภายใต้ชุดซานต้าครอสตัวนี้ไม่มีชั้นในสักชิ้น
แตะส่วนไหนก็ปลุกเร้าอารมณ์ลู่หานไปหมด ยิ่งเขาขยำลงบนแก้มก้นสัมผัสนุ่มนิ่มมันเร้าเขาจะบ้า
กระซิบเสียงพร่าบอก ‘ที่รัก’
เบาๆ ข้างหู
“จะใส่ทำไมล่ะในเมื่อคุณรู้ดีว่าผมจะถอดมันทิ้งน่ะ”
“เพราะผมอยากให้คุณถอดเองกับมือล่ะมั้ง อ…อ๊ะ…อีก
เอริค”
ลู่หานร้องครางเรียกชื่อเขาแทบไม่เป็นภาษา
แหงนหน้ารับจูบร้อนเร่าที่แคมเบลล์มอบให้จนหลังไม่ติดพื้น ปลายนิ้วเขาเกี่ยวเบาๆ
ตรงมุมปาก มืออีกข้างลากต่ำจากหน้าท้องจนถึงเชิงกรานที่เกร็งแน่น
ลู่หานจิกเท้ากับผ้าปูที่เนียนพลางพ่นลมหายใจร้อนผ่าว
มองเจ้าเตียงสี่เสานี่ทีไรเป็นต้องนึกขำทุกที
“ผมเอาไปลงคอลัมน์กอซซิบดีไหมนะว่า เอริค
แคมเบลล์ มีเตียงสี่เสาในห้อง อ๊ะ จ…จริงๆ”
“แล้วคุณก็ต้องเขียนเพิ่มด้วยว่าผมเอาไว้ใช้กับใคร”
เสียงเขาเข้มจัดอย่างมือที่รุกหนักขยำส่วนเร้บรับใต้กางเกงคุณซานต้าตัวจิ๋ว
กระตุกยิ้มไม่เบาเมื่อเห็นว่าลู่หานรั้งเสื้อเขาก่อนสะกิดส่วนอ่อนไหวด้วยปลายเล็บพลางยิ้มยั่ว
เรียกให้เขาก้มหน้าพลางอ้าปากงับ ‘อะไร’
ที่ใกล้จะสู้มือจนเจ้าตัวสั่นระริก “สั่นสู้หรือกลัวหืม”
คนฟังขยิบตาก่อนกลั้วหัวเราะทั้งที่กำลังบิดสายตัวแทบขาด
กระชากคอเสื้อเขาให้เคลื่อนเข้าหาพลางจูบไปทั่วตั้งแต่ปลายคางจนถึงมุมปากของเอริคแล้วพูด
พวงแก้มร้อนฉ่าเมื่อสเวตเตอร์ตัวเก่งลอยหายเหลือเพียงกล้ามอกแน่นๆ ของคนระเบียบจัด
“…Fuck me harder, Eric”
“……”
“harder
and deeper”
จรดปลายนิ้วลงบนไรขนอ่อนตรงกล้ามท้องของเขา
โยนทิ้งทุกอย่างก่อนยอมรับตาใสว่าต้องการเขากว่าใคร
ต้องการแค่เขาคนเดียวมาตั้งแต่แรก
และลู่หานรู้ได้ในวินาทีถัดมาว่าของขวัญชิ้นใหญ่จากผู้ชายปากจัดอย่างเขามันจะทำให้จุกจนร้องไม่ออก
กำมือแน่นขยุ้มผ้าปูเตียงเมื่อกางเกงคุณซานต้าตัวโคร่งถูกคาดไว้ตรงสะโพก
เรียวขาแยกออกท้าสายตาเขาเสียจนอะไรมันฟ้องสายตาว่าต้องการจะบ้า
ลู่หานร้องลั่นเมื่อเขาสวนปลายนิ้วเข้าช่องทางอ่อนนุ่ม
ใบหน้าดูดีเหลือร้ายของผู้ชายที่เป็นประเด็นฮอตหายลับเหลือเพียงแค่กลุ่มผมให้เห็น
…บ้าชิบ…โคตรฮอตเลย…
เอริค แคมเบลลล์ ฮอตกว่าบทสัมภาษณ์พวกนั้นอีก
“…อ…อะ เอริค…”
“คุณซานต้าจะตอดนิ้วผมขนาดนี้ไม่ได้นะ”
เขายิ้มพรายให้คนที่ครางไม่เป็นภาษา
อยากทำมากกว่านี้
ยามเห็นนักข่าวตัวแสบอ้าขาออกกว้างโดยสัญชาตญาณเขายิ่งร้อนจนเจ็บ
ส่วนกลางลำตัวแข็นขืนฟ้องสายตา ปลุกเร้าความดิบในตัวได้ไม่ยาก แสงไฟสีนวล
เสียงเฉลิมฉลองไกลลิบ ไม่มีอะไรเลยจะชัดเจนไปกว่าสีหน้าของลู่หานที่เขาเห็น
ร่างบางยกยิ้ม ยามเขาสอดนิ้วเพิ่มลู่หานจิกบ่าเขาแน่น
“ขอเองจะมากลับคำว่าไม่ทีหลังผมไม่ยอมหรอกนะ มองผมสิลู่หาน ดูเร็วเข้าว่าใครกำลัง ‘เอา’ คุณ”
“อีก…อ๊ะ…ดี…”
…ปรนเปรนให้อย่างที่น้องชายฝาแฝดเขาเคยทำ…
…ขบเม้มทั่วแก้มก้นขาวล่อตา
ขยุ้มด้วยสองมือจนแดงปื้น เอริคปลดกระดุมกางเกงที่คับแน่นของตัวเองออก
มองเจ้าช่องทางอ่อนนุ่มที่กระตุกถี่ยิบด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ มองถุงกระดาษที่ลู่หานถือติดมือมาก่อนขมวดคิ้ว
ถอนตัวในเสี้ยวพริบตาก่อนเป็นต้องผิวปากหลุดหัวเราะเพราะของที่ว่าในถุง
พาลให้คนที่กำลังเคลิ้มได้ที่ปรือตามองตาละห้อย
แก้มแดงฉ่าเพราะเห็นเต็มตาว่าเอริคที่เหลือเพียงกางเกงตัวเดียวกำลังยกยิ้มพลางชูเจ้าของขวัญที่ลู่หานเพิ่งถูกเพื่อนสนิทเขายัดใส่มือด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ยังไงบ้าง
ทว่าสิ่งที่ทำให้เขินจนอยากจะมุดนี่คือเอริคต่างหากไม่ใช่เจ้านั่น
…บ้าเอ๊ย บ้า! เขาใส่สูทธรรมดาลู่หานก็จะตายแล้ว…
…น…นี่…มายืนอวดกล้ามตรงปลายเตียง
ทว่ามือขวากำลังรูดรั้งอาวุธประจำตัวจนมันสู้มือที่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่ากำลังมีอารมณ์จนยากจะฉุด
เคยเห็นมาแล้วแต่ตอนนั้นมันฉุกละหุกไปหมด แยกออกได้ก็เก่งแล้วว่า ‘อันไหน’ ของใคร พอได้เห็นเต็มตามันถึง ด…ได้…
“อยากได้เหรอ?”
เอริคไม่ได้หมายถึงเจ้าของเล่นในมือเขา
รู้ว่าลู่หานไม่ได้เตรียมมันมาหรอกเพื่อนเขาที่ชอบเรื่องพวกนี้เป็นพิเศษต่างหากที่เป็นเจ้าของ
ลู่หานตัวสั่นเพราะใกล้จะอดกลั้นกับอารมณ์ที่เกิดขึ้นไม่ไหว
ถดตัวเรื่อยก่อนคว้าของในมือเขามาถือ ก้มหน้าจูบเจ้า ‘เอริค’
ที่บวมเป่ง แสร้งทำหน้ามุ่ยแล้วพูดเสียงห้วน
“แกล้งกันนักทนได้ก็ทนไป”
ก่อนหันหลัง…แยกขาออกกว้างต่อหน้าเอริค
กัดปากยามหย่อนสะโพกลงบนเจ้าของเล่นเทียบเคียงความเป็นชายอันใหญ่
กลืนเจ้าแท่งเย็นเยือกให้ผลุบหายไปต่อหน้าต่อหน้าเอริคที่กัดฟันกรอด
อวดแผ่นหลังวับแวมเหนือเสื้อซานต้าตัวสีแดง ลู่หานจิกเท้าแน่น
รู้ว่ามันท้าทายสายตาเอริคขนาดไหนแต่ยังไม่วายปลดเจ้ากางเกงลงต่ำกว่าเก่า
ครางเสียงอ่อนยามผินหน้าเท้ามือกับเตียงก่อนโยกตัวกัดปากข่มความเสียวซ่านและประสานสายตากับเขา
“อ…อ๊ะ เอริค…”
ราวกับกำลังจะบอก…ว่าดูสิว่า ‘ที่รัก’ ของคุณกำลังทำอะไร
“เด็กดื้อ” ซานต้าที่ไหนกวางยั่วเห็นๆ!
หลิ่วตาพลางแหงนหน้าพ่นลมหายใจให้เขาเห็น โน้มตัวแทบจะแนบกับเตียงหลังกว้างท้าทายเขาทางอ้อมว่า
‘Fuck me’ ที่ว่าถ้าเอริคยังคิดจะแกล้งกันอีกลู่หานเองก็ไม่คิดจะง้อเขาจริงๆ
แต่จะเล่นกับเจ้านั่นที่เดี๋ยวผลุบเข้าเดี๋ยวผลุบออกจนเสร็จแน่ๆ
ร้อนใจเหลือเกินจนต้องก้าวขึ้นเตียงในพริบตานั้น
“อ๊า! ผมไม่ง้อคุณก็ได้ เจ้านี่ก็…อ๊ะ!”
“ใครจะยอมให้คุณเสร็จเพราะ ‘มัน’ กัน”
กระชากเอวคอกของซานต้าตัวร้ายจนชิดแผ่นอก
เอริคดันเจ้าของเล่นอันใหญ่ที่กล้าพูดเต็มปากว่า ‘น้อยกว่า’
ของเขาเยอะให้เขาลึกจนสุดด้าม
ฟังเสียงลมหายใจลู่หานที่ขาดห้วงก่อนพบว่าเจ้าตัวตวัดสายตามองกันตาขวาง ก่อนถูกเขาปิดเสียงร้องด้วยจูบรุ่มร่าม
“แบบนี้ลึกพอไหมลู่หาน อา…พอไหมที่รัก”
หลอกล่อให้ตายใจ
“อ๊า! อ…เอริค…ผม…”
เขาขยับมันเข้าออกเร็วเสียจนลู่หานแทบทรงตัวไม่ไหว
กระชากเสื้อจนคากับมือพลางพรมจูบทั่วแผ่นหลัง ดุนดันจนเกิดรอยทั่ว
ปัดป่ายเจ้าเชอรี่ที่ลู่หานจำได้ว่าเจ้าป่าอย่างเขาชอบมันขนาดไหน
ออกแรงดึงเสียจนมันแดงก่ำ ไม่ต่างจากการเร่งมือสอดของเล่นนั่นลงโทษลู่หาน
…ถ…แถมยัง…แนบตัวตนผ่านร่องสะโพก…
…แกล้งครางข้างหู
เร้าอารมณ์ลู่หานจนทนไม่ไหวต้องแนบหน้ากับเตียง…
“เร็วพอไหมลู่หาน
ลึกอยากที่คุณออกปากบอกผมหรือเปล่า”
“อึก…อ๊ะ อา ไม่…ไม่เอาแบบนี้…”
ขอบตารื้นไปด้วยน้ำตาเพราะเสียวเกินจะทน
ลู่หานส่ายหน้าเมื่อหน้าท้องตัวเกร็งเฮือกคล้ายอยากจะปลดปล่อย
มือหนากุมจับเจ้าแกนกายบวมเป่งที่ฉ่ำน้ำไว้แน่น เอริควนนิ้วรอบมันอย่างย่ามใจ
เขาเน้นด้านล่างก่อนบีบเน้น กระซิบถามเจ้าลูกกวางตัวร้ายซ้ำ
“แต่คุณกำลังจะเสร็จอยู่แล้วรู้ตัวไหมลู่หาน”
“ฮื่อ! ไม่เอา ห…หยุดกระแทกมันเข้ามาเดี๋ยวนี้นะเอริค!
อ…อ๊ะ!”
“ถ้าอย่างนั้นก็บอกผมมาก่อนสิว่าอยากได้อะไรหืม”
“อ…อา…อยาก…”
อะไรที่ไม่ใช่เจ้าของปลอมเย็นเยือก
“……”
แต่เป็น…ความร้อนผ่าวที่เตือนให้รู้ว่าใครกำลัง ‘รัก’
ลู่หาน
“อยากได้ของเอริค”
ยอมรับแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย
เจ้าของชื่อหอมแก้มเจ้าซานต้าฟอดใหญ่
เขากระชากเจ้าแท่งนั่นออกอย่างเร็วจนลู่หานครางลั่น
ยึดสะโพกมนที่ยังคงสับส่ายต้องการไม่หยุดก่อนจรด ‘ตัวตน’ ที่แข็งกร้าวของตัวเองเข้าแทนที่
ฟังเสียงหวานร้องครางสะอึกเฮือกใหญ่ มองมือน้อยกำแน่น
อย่างที่แผ่นหลังโค้งงอหายใจติดขัด
“อ๊า….!”
“เอริคก็อยากได้คุณ, ลู่หาน”
รัดแน่น ขยับตอด กระชั้นเสียจนเขาต้องสูดปาก
แผ่นหลังขาวนวลของลู่หานลอยเด่นขณะที่ช่วงล่างเราแนบชิดรวมเป็นหนึ่ง
ยอมรับอีกครั้งว่าเขารู้สึกดีจะบ้า นักธุรกิจหนุ่มกัดปากข่มความต้องการที่ยากจะดับ
เขาออมแรงตัวเองไม่ได้ยามเห็นช่องทางอ่อนนุ่มกลืนกินตัวตน
ความเป็นชายแข็งกร้าวรบเร้าเบียดชิด
เขาสอบสะโพกสวนเข้าและตอกลึกอย่างที่เคยทำ
ครางเสียงต่ำเมื่อลู่หานเองไม่ได้อยู่นิ่งให้ทำฝ่ายเดียว
เจ้าตัวเอี้ยวหน้าก่อนยิ้มหวาน รั้งใบหน้าเอริคไว้ก่อนขออ้อนผ่านสายตาว่า ‘อยากจูบเขา’
ในเวลาแบบนี้ที่สุด ตอดรัดเสียจนเส้นเลือดขนัดแน่น
พร่ำเรียกแค่ชื่อเขาและเขาไม่คลาย
“อา…ลู่หาน…”
“เอริค อ๊ะ…อะ ลึกอีก…ลึกกว่าเจ้านั่นอีกสิ”
“ลึกกว่าที่ ‘มัน’ เคยได้ด้วยได้ไหม”
เจ้าป่าขี้หวง พ่อสิงโตที่คล้ายกำลังอ้อน
ลู่หานระบายยิ้มทั้งที่ยังรองรับเอริคไว้ไม่ปล่อย
ออกมือปรามให้เขาหยุดหายใจก่อนพลิกตัวประจันหน้าคุณแคมเบลล์มากระเบียบด้วยสายตาเอ็นดู
คล้องคอเขาเอาไว้พลางขยับตัวร่อนสะโพกกลืนของรักเจ้าป่าจนต้องนิ่วหน้า รู้สึกว่าความร้อนผ่าวนั้นแทรกลึกเสียจนตัวเองใกล้ทนไม่ไหว
“อื้อ…ลึก…ให้คุณ อ๊ะ คนเดียว!”
“อา…ตัวแสบ…”
ลึกกว่าที่เคยไปถึง เอริคครางเสียงต่ำ
เขาเปลี่ยนจังหวะที่เคยเน้นหนักเร็วขึ้นและเร็วขึ้น
ขยับสะโพกราวกับอยากบอกให้ลู่หานรู้ว่าเขาต้องการเจ้าตัวขนาดไหน
กดเจ้าเชอรี่เม็ดเล็กเอาไว้พลางดูดมันจนเสียงดังก้อง ลอบยิ้มเมื่อสัมผัสได้เบาๆ
ว่าลู่หานกำลังลูบผมตัวเองขณะความเป็นชายของเขาร่ำร้องอยากปลดปล่อย
…มันแข็งขืนอยู่ในช่องทางอ่อนนุ่ม…
…กระเสือกกระสนตัวโหยหาราวกับไม่อยากให้คืนนี้จบลง…
“เข้ามาอีก อึก…รักผม…รักผมเยอะๆ นะเอริค อ๊ะ!”
“คุณซานต้า…ถ้าคุณตอดผมมากกว่าผมจะ อา…ลู่หาน…”
“เพราะผมน่ะ…อ๊ะ รักเวลาคุณกอดผมที่สุดเลย อ…อะ!”
น่ารักนักเจ้าลูกกวางที่อยากให้ของขวัญเขาคนนี้
ลู่หานกัดปากก่อนผวาซุกหน้ากอดไหล่เอริคแน่น
จังหวะเดียวกับที่เอริคตอกย้ำตัวตนเข้าหาและกระชั้นถี่ พริบตาถัดมากลับค่อยๆ
สอบสะโพกคล้ายต้องการหยอกเย้า พาเจ้าซานต้าตัวร้ายเล่นไฟเหาะในสนามรักจนปลายเท้าเกร็งแน่น
พร่ำบอกข้างหูไม่หายว่าจะเสร็จจนเขาต้องป้อนจูบให้
“เอริค…เอ…”
ร่างเล็กกระตุกเฮือก
ชั่วพริบตาเดียวก็ปลดปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้องเขา ปลายเท้าลู่หานจิกแน่น
ฝ่ามือกำไหล่เขาไม่ปล่อย ซบหน้ากับอกขยันเอาใจคนอึดที่ยังไม่เสร็จอย่างเขาด้วยการขบจูบเหมือนเจ้าแมวเหมียว
ร่อนสะโพกแกล้งตอดถี่ยิบไม่หยุด
“อ๊ะ…อื้อ ทำไมคุณอึดนักเล่า!”
เขาไม่หยุดเลย ไม่รู้จักเหนื่อยสักนิด
ทั้งที่ลู่หานน่ะ…
“อา…ใครว่า…”
เกลียดนักคนที่ขยันหอมแก้มกันในเวลาแบบนี้อย่างเอริคน่ะ
เขากระตุกยิ้มร้าย โยกตัวที่ชวนให้ลู่หานหลุดร้องอยู่หลานหน
รูดรั้งเจ้าแกนกายอันเล็กเป็นนัยว่าจะปลอบใจ
ก่อนสวนตัวย้ำจุดกระสันที่ทำให้ลู่หานหายใจไม่ทั่วท้อง
ฉีดพ่นเจ้าหยาดรักเสียจนลู่หานรู้สึกว่ามันเต็มจนล้น
...ร้อน…แถมยัง…ไหลเต็มไปหมด…
“อ๊า…ฮื่อ ซานต้าเหนื่อยแล้วนะ”
“ให้พักก่อนแล้วค่อยมาเริ่มใหม่อีกยก, ตกลงไหมครับที่รัก”
เพราะเอริคน่ะ…อยากกกลู่หานไว้บนเตียงทั้งคืนเลย
กลับตอน CLICK! ♡
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น