MY SUMMER - END ( CUT )

MY SUMMER CH.21 - END ( CUT )



มะลิรู้ดีว่าเขาตกหลุมพลางใบหน้าและน้ำเสียง ทุกอย่างที่เป็นตัวตนอรุณเข้าเต็มเปา


หลังจากพยักหน้าเป็นเชิง อนุญาตว่าจะยอมถูกอ้อนโดยคนมากเล่ห์ตัวโต มะลิก็ถูกอ้อนอย่างหนักหน่วง ถามตัวเองว่ารู้ว่าอรุณแพรวพราวขนาดนี้ทำไมถึงยอมอยู่เรื่อย


และได้เหตุผลว่าอาจจะเป็นเพราะรักคำเดียว


ตะแต่ว่าตอนนี้มัน


อึกอรุณนี่มันมะลิสะดุ้งเมื่อสัมผัสถึงความรู้สึกแปลกๆ ด้านหลัง เขากะพริบตาปริบมองคนแก่กว่ายิ้มพราย เสียงทุ้มเอ่ยแหบพร่า ความต้องการถูกจุดและกำลังรุกเป็นไฟ


ครั้งก่อนไม่ได้ใช้ใช่มั้ยล่ะ ก็ลองดูแบบขรุขระ น่ะ


อรุณไม่ได้บอกมะลิหรอกว่าเขาหยิบกล่องแบบไหนมาและหยิบมากี่กล่อง เขาชูซากกล่องถุงยางที่อยู่บนเตียงขึ้นมาให้เจ้าตัวแสบดู พริบตาเดียวมะลิก็เบิกตากว้างตกใจใหญ่


นี่มันแบบอรุณ! อึกแม้แต่ตอนนี้ก็ยังแกล้งลิอีก อะ…” ปากร้องว่าเสียงสั่นเพราะด้านล่างกำลังถูกรุกล้ำหนักหน่วง มะลิร้องครางปิดหน้า ร่างกายขยับไหวไปกับจังหวะรักเร่าร้อน  เขาเข่นเขี้ยวในใจ คาดโทษอรุณไว้ในหัว แบบขรุขระเนี่ยนะ อรุณนะอรุณ!


อยากจะตะโกนว่าแต่ทำได้เพียงบิดเร่าตัวอ่อนใต้ร่าง


มะลิไม่กล้าแม้แต่จะมองสภาพตัวเองเพราะกระดากอาย กางเกงขาสั้นถูกร่นถึงข้อเท้า เสื้อยืดถูกถกจนถึงหน้าอกโชว์ผิวเนียนใส มันประปรายไปด้วยรอยจากการถูกประทับจูบตีตราทั่วร่าง รอยรักสีกุหลาบแต่งแต้มแน่นขนัด


แถมเรียวขายังอ้าออกกว้างขยับตอบรับตัวตน นี่มันน่าอายจะตาย


มีเพียงอรุณที่มองภาพตรงหน้าด้วยรอยยิ้มพอใจ


ภาพน้องปรือตาฉ่ำหวนมองเขาซื่อๆ วูบหนึ่งเหมือนจะร้องให้พอ หากแต่การที่มะลิขยับสะโพกมนเป็นจังหวะเดียวกับเขามันกลับเชื้อเชิญเป็นนัยว่า อยากให้ทำ


“อ๊า!...อึก คนนิสัยไม่ดี...


ร่างเล็กสั่นคลอนตามแรงที่อรุณโถมใส่ มองดูก็รู้ว่าอยากพูดแค่ไหน ทว่าอรุณได้ยินเพียงแต่เสียงครางกับปลายเล็บที่ขรูดลงตามผิวขณะเขาขยับตัวเข้าออกเป็นจังหวะ แกนกลายใหญ่โตยังคงทำหน้าที่รักเจ้าตัวแสบ ช่องทางด้านหลังมันเต้นตุบตับ ตอดรัดอรุณหลุดเสียงคราง


“…อา มะลิเสียงครางทุ้มต่ำพาลให้มะลิหน้าแดง เขาเงยหน้ามองอรุณที่โถมกายไม่หยุดและเรียกชื่อตัวเองด้วยใจสั่นรัว คนเป็นพี่เหงื่อออกท่วมตัว มะลิเห็นอรุณแอบกัดปากระบายอารมณ์


อ อรุณมันอึก มันแปลกๆปุ่มพวกนั่นกำลังทำมะลิบ้า ยามอรุณขยับเขา มันเสียดสีกับด้านใน มะลิไม่รู้ว่าควรจะบรรยายความรู้สึกแบบไหน เขาไม่รู้ว่ารู้สึกเพราะดีเพราะคนทำหรือเพราะมันกันแน่


ยิ่งอรุณขยับตัวลึกแค่ไหนมะลิยิ่งบิดตัวเพราะทานความรู้สึกร้อนผ่าวพวกนี้ไม่ได้ เขาอ้าขาโดยอัตโนมัติจนอรุณจุดยิ้มพอใจ ยินยอมให้คนกระทำแทรกตัวลึกถึงทุกขณะ ร่างสูงขยับตัวกระชั้นชิดไม่กี่ครั้งก็พามะลินอนรวยรินหอบใจหอบหน้าแดง


มือหนาดึงถุงยางออกก่อนทิ้งในขยะ เขาก้มหน้าจูบแก้มเจ้าตัวแสบก่อนถามเสียงหวาน


“…ตกลงว่าชอบแบบไหน” …ตอนนี้ห้าทุ่มครึ่งสินะ


อื้อ…” มะลิฝังหน้าลงกับหมอนหนีสายตาคุกคามแสนอันตราย คราวหลังลิไม่ยอมให้ซื้อแล้ว!”


ทว่าอรุณกลับกลั้วหัวเราะยกใหญ่ เขาช้อนหน้าน้องก่อนป้อนจูบให้ตัวแสบ ค่อยๆ ละเมียดจูบถ่ายเทความรู้สึกของเราสองคนผ่านไปพร้อมๆ กัน แลกเปลี่ยนลมหายใจและทำให้ช่วงท้องวูบโหวง


อรุณแตะนิ้วลงบนตุ่มที่แข็งเป็นไต มันแดงช้ำเพราะโดนเขารังแกอยู่นาน


ร่างสูงเท้าแขนคร่อมตัวเจ้าแสบ แตะปลายลิ้นหยอกเย้ายอดอกให้มะลิดิ้นพล่าน มือบางขยุ้มหน้าอกแข็งแรงจนเป็นรอย มืออีกข้างของมะลิกำผ้าปูที่นอนแน่น ใบหน้าน่ารักแหงนหน้าพ่นลมหายใจ


เหลืออีกสองชิ้นเขาพูดเรื่อยๆ ปลายลิ้นชักจะทำหน้าที่โอ้โลมมะลิดีเกินไปจนเจ้าตัวแสบหายใจติดขัด เอาให้หมดกล่องเลยแล้วกันเนอะ ก็อีกแค่สองชิ้นเอง


ตั้งสองชิ้น ตต่างหาก


ไหนบอกว่ายอมให้อ้อน ยังอ้อนไปนิดเดียวเอง


มือหนาบดขยี้ยอดอก อรุณอยากรังแก และเขาก็ทำอย่างที่คิด จุดไวสัมผัสปลุกอารมณ์ให้โหมอีกคราว มันเปื้อนไปด้วยน้ำลายจนเปรอะแถมยังเร้าอารมณ์เป็นบ้า


เขาไล้นิ้วก่อนหยุดลงตรงช่วงท้องเจ้าตัวแสบ อรุณก้มหน้าจูบแผ่วเบา


“…อยากได้แบบไหนหืมเสี้ยวหน้าหล่อเงยมอง ความเป็นชายแข็งกร้าวอีกรอบ มันทักทายดุนต้นขาเจ้าตัวแสบ “แบบไหนดีครับ”


มะลิหลุบตามองด้วยสายตาร้อนวูบ ความต้องการกำลังจะระเบิดอยู่แล้ว เขาเอ่ยพูดเสียงสะดุดขณะลูบไล้โครงหน้าของคนรักที่ช่างเอาแต่ใจ เหงื่อผุดพรายทั่วใบหน้าหล่อเหลา อรุณผินหน้าจูบหลังมือ


“…ไหนบอกว่ารู้ว่าชอบแบบไหนไง ลแล้วจะถามทำไมเล่า


น่ารักมือหนาบิดจมูกเจ้าตัวแสบ อรุณจูบข้างแก้มก่อนปรนเปรอให้มะลิบิดเร่าด้วยความเสียงซ่านครั้งแล้วครั้งเล่า


อ๊ะพอแล้ว มัน…”


เรียวขาชักสั่นกึกเพราะอ้ามาเป็นชั่วโมง มะลิยกสะโพกให้อรุณเข้ามาได้ง่ายขึ้น แกนกลายคุ้นเคยแทรกผ่านเหมือนครั้งก่อน ค่อยๆ ขยับจากช้าเป็นเร็ว รุกล้ำแทรกตัวลึกและตอกย้ำตัวตนสลักแน่น


บอกให้รู้ว่าเรากำลังกอดกันเพราะอะไร


อึกอ๊า ถ้าพ พรุ่งนี้ลิตื่นไม่ไหวอรุณต้อง อ๊า ลึกไปแล้วอรุณ มัน..อึก” …มันเสียวไปหมด มะลิรู้ว่ามันน่าอาย ทว่าการเห็นอรุณทำหน้ามีความสุขกลับทำให้เขากลืนคำพูดลงคอไปซะ


และเหนี่ยวขาโอบรัดให้อรุณแนบชิดลึกกว่าเก่า ตอบกลับด้วยสัญชาติญาณโดยการสอดรับเป็นจังหวะเดียวกัน อรุณขยับสะโพกพาให้มะลิหอบใจถี่ ยิ่งเขาถูกอรุณเน้นหนักเท่าไร ร่างกายยิ่งตอบกลับ ความแข็งขืนไม่มีทีท่าจะว่าหยุดหย่อน


บดสะโพกเป็นเด็กช่างยั่วยามอรุณคลายจังหวะ คนเป็นพี่กระตุกยิ้มมอง


“…มะลิ


ไม่ตื่นก็ช่างมันแล้ว อึกอ๊าแรงสั่นคลอนกระแทกย้ำไม่จบ มือหนาลูบผ่านส่วนน่ารักและเอ็นดูจนมันร้องไห้และปลดปล่อยจนตราบสีขาวกระจายทั่วหน้าท้อง ตะปบมือเข้ากับเอวทั้งยังป้อนความสุขสม


ยั่วพี่ตาใสตลอด อามะลิตัวแสบ ทำตัวแบบนี้จะโดนพี่ เอา คืนจนเสียเปรียบนะรู้ไหม


“..อื้อ อย่าจูบตรงนั้นนะอรุณ อ อ๊าลิ อึก…”


รอบก่อนไม่เลอะ แต่รอบนี้


นึกไม่ออกเลยว่าแม่บ้านจะทำหน้ายังไง ร่างสูงเสยผมชื้นเหงื่อให้พ้นทาง เลยเที่ยงคืนแล้ว แต่อรุณกับมะลิยังสะสางเรื่อง ตอนนี้ไม่เสร็จเสียที


เนื้อแนบเนื้อ ร่างกายต่อร่างกาย และใจต่อใจ


ดูท่ามะลิจะชอบ แบบนี้ จริงๆ


“…พี่ก็ชอบแบบนี้ อาตัวแสบอรุณก้มกัดและจูบลงบนซอกขาเจ้าตัวแสบ รอยแดงเป็นปื้นแดงซ่าน เขาจูบไปเรื่อยจนถึงต้นขาขาวเนียน โดยที่เอวและสะโพกก็ทำหน้าที่ไม่หยุดหย่อน อย่าให้ใครหน้าไหนมันกอดมะลิได้อย่างที่พี่กอดนะ มะลิน่ะเป็นของพี่นะครับ


“…อื้อ ร รู้แล้ว อึก อรุณ เร็วกว่านี้อีก มะลิจะ…”


“ทราบแล้วครับคุณลิปดา”


เพราะร้องขอให้เขาเร็วขึ้น อรุณเลยไม่ยั้งตัวและเร่งความเร็วจนมะลิตัวสั่นคลอนอีกหน แกล้งให้จวนจะขาดใจ กระทั่งรอยยิ้มเปื้อนใบหน้าน่ารักของเจ้าตัวแสบอีกครั้ง มะลินอนหอบหายใจถี่รัว อรุณไม่อยากโกหกตัวเองเลยว่าการมองมะลิจากมุมนี้มันทำเขาจะบ้าเข้าจริงๆ


คนเป็นพี่ขยับตัวอีกสองสามครั้ง คราบสีขาวขุ่นคับแน่นและไหลล้น แว่วเสียงหวานดังขึ้นรวยริน


“…อ อรุณขี้อ้อนจริงๆ ด้วย


อืม อ้อนมะลิคนเดียวเหมือนกันไงเขาซบหน้าลงกับแผ่นอกที่พร่างพรายไปด้วยรอบจูบ น้องกอดเขาไว้แน่น โดยที่อรุณยังฝากตัวตนไม่ห่าง มันยังคงอุ่นร้อน พอๆ กับความรู้สึกยามเรากอดกันไม่ผิด


กอดอย่างกับกลัวจะไม่ได้กอดเลย


ตั้งสองปี พี่คิดถึง


ลิไม่ปล่อยให้อรุณรอนานขนาดนั้นหรอก


เจ้าตัวแสบยิ้มเผล่ โอบรอบคออรุณก่อนประกบจูบและผละออก ริมฝีปากเจื้อยแจ้วขบกัดบนซอกคอเขาพาให้อรุณยิ้มชอบใจ เขาไม่เจ็บหรอก มันเหมือนอรุณถูกแมวตัวน้อยสะกิดเล่นมากกว่า


สงสัยลิจะตื่นมาดูพระอาทิตย์ไม่ไหวแล้วเนี่ย คุณพระอาทิตย์ส่วนตัวต้องรับผิดชอบนะ


ให้รับผิดชอบยังไงดีครับ


“…อรุณ กก็คิดเอาเองสิ ว่าจนกว่าพระอาทิตย์จะขึ้นมันทำอะไรได้บ้าง


อรุณยิ้มและจูบลงบนกลุ่มผม


มะลิควรจะรู้ตั้งนานแล้วว่าหากเผลอเพียงนิดเดียว เขาก็ไม่มีทางได้นอนเต็มอิ่ม ตื่นเช้ามาดูพระอาทิตย์ขึ้นแน่ๆ  แต่คงไม่เป็นไร ในเมื่อคนข้างกายเขาตอนนี้



ก็เป็นแสงแรกเหมือนกัน


- - - - - - -
กลับตอน - goo.gl/vfX712
ฝากส่ง feedback ให้ด้วยนะคะ <3

ความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม