OS - BREAKING NEWS! (CUT)

OS - BREAKING NEWS!

Warning: Threesome (n.)

a group of three people engaged in the same activity.

เจ้าหญิงของแคมเบลล์ ไม่ต่างจากเจ้าชายตัวน้อยๆ ที่ถูกฟูมฟัก

อีวานพูดถูกทั้งหมดว่าลู่หานเตรียมใจมาแล้ว เตรียมใจตั้งแต่เจอเขาครั้งแรกตอนถูกชวนไปขับรถเล่น ครั้งนั้นที่เขาเรียกตัวเองไม่ต่างจากที่เอริคทำ ลู่หานก็รู้ในทันทีว่าผู้ชายตรงหน้าไม่ใช่ ‘เอริค แคมเบลล์’ และเอริคก็พูดถูกอีกเหมือนกันว่าลู่หานแค่ ‘แกล้งทำ’ ว่าแยกไม่ออก

เพราะอยากรู้...ว่าจะเป็นยังไง...

อาการบิดเร่าสายตัวแทบขาดแผ่นหลังแนบชิดกับหน้าอกของอีวานเป็นคำตอบได้ดี ปลายจมูกเขาซุกอยู่ตรงซอกคอดูดดึงไม่ห่าง ไม่ต่างจากเอริคที่แม้จะฉายแววว่าเกลียดข้อตกลงนี้แทบบ้าแต่ไม่วายทิ้งลายชอบบังคับที่มากกว่าทุกทีเรียกร้องให้ลู่หานรับจูบจากเขา

“อ....อา...เอริค...”

ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าไม่ชอบ ในเมื่อปลายลิ้นเล็กที่โต้ตอบแทนทุกข้อครหาหมดสิ้น

“บทลงโทษของเด็กดื้อ” เอริคว่า

“แล้วคุณจะจำคืนนี้จนลืมแทบไม่ลงลู่หาน” ก่อนอีวานจะเสริมขึ้น

เสื้อสเวตเตอร์คาดอยู่เหนือแผ่นอกขาว โทนเสียงไม่ต่างกันของอีวานขับกล่อมให้หลงละเมอ 

แค่จูบ...สาบานได้ว่าแค่จูบก็จะตายแล้ว ทว่าเอริคใจร้อนกว่านั้น พ่อนักธุรกิจหนุ่มเหยียดยิ้ม ถกเสื้อยืดพอดีตัวทิ้ง อวดมัดกล้ามซ่อนรูปให้เห็นที่ชวนหน้าแดงได้ง่ายๆ ให้ตาย...จะพี่หรือน้องก็ทำปั่นป่วนไปหมด

“มองขนาดนั้นผมน้อยใจนะ เชื่อแล้วว่าแบบพวกเราน่ะแนวคุณเต็มๆ”

“ไม่ได้มองขนาดนั้นซะหน่อย อ๊ะ อี...อีวาน —”

“เราไม่ได้แชร์กันบ่อยนักเหรอ”

“แต่คุณพังมันซะหมด ช่วยไม่ได้นะลู่หาน”

“อา...อื้อ...”

ลู่หานไม่ใช่คนที่อยู่เฉยบนเตียงหรอก แต่นาทีนี้ต่อให้ถูกยกไปไหนก็ยินดีคล้อยตามเขาง่ายๆ ในโพลงปากร้อนฉ่าเพราะถูกคนพี่กวาดลิ้นและดูดดึงไม่ยอมปล่อย ทั้งร่างสั่นสะท้านเพราะต้นคอเจ็บแปล๊บจากฝีมือคนน้องที่ลงเขี้ยวกัดจนเจ็บจี๊ด ร่างเล็กสั่นไหว ถูกประกบหน้าหลังแบบนี้ลู่หานรับมือยากเต็มทน

มือข้างหนึ่งของอีวาน...ลากต่ำถึงกระดุมกางเกง ขณะที่เอริคลงแรงกัดจนปากช้ำและเล่นกับส่วนอ่อนไหวบนยอดอกสีชมพูที่แดงก่ำเพราะช้ำด้วยปลายลิ้นร้อนๆ จากเขา คมเขี้ยวที่ฝากฝังทำเอาคนหน้าหวานแหงนหน้าระบายความเสียวซ่านแทบขาดใจ

“อ...เอริค! ” เจ้าสิงโตตัวโตที่ทำเหมือนส่วนอ่อนไหวเป็นเชอรี่ป่า แกล้งให้ลู่หานครางระงมซุกหน้ากับอกของอีวานอย่างร้ายกาจด้วยการขูดปลายเล็บและสะกิดซ้ำ รู้ทั้งรู้ว่าแข็งสู้มือก็ยังใจร้ายหยอกเอินไม่ไว้หน้า ไต่มือจากต้นขาช่วยน้องชายลอกคราบลู่หานจนขาวโพลน ทิ้งสายตากรุ้มกริ่มมองไม่กะพริบ “อะไรเล่า...มองแบบนี้มัน อ...อื้อ อีวาน —”

“เสื้อสีขาวจริงด้วยนี่ ขาวไปทั้งตัว”

“แต่ตรงนี้มันแดงแจ๋จะแย่แล้ว ให้ผมทำยังไงดีลู่หาน”

ทั้งยอดอกที่แข็นชันสู้ปลายลิ้น ไล่ลามแดงเรื่อตั้งแต่ช่วงเอวจนถึงปราการด่านสุดท้าย

อีวานไม่ได้ฟังลู่หานตอบ เพราะเสียงครางหวานหูดังกลบทุกสิ่ง พลิกตัวคนดื้อให้หันเขาหาเอริคแล้วเชยคางให้้เอี้ยวหา กระซิบเสียงพร่าข้างหู ถกชั้นในสีดำตัดกับผิวขาวโพลนให้กองลงบนใต้บั้นท้ายนวลจนมันสั่นไหวอวดสายตา กลมแน่นไปทุกสัดส่วนจนต้องสูดปากหัวเราะ ขย้ำนิดหน่อยก็แดงปื้นเป็นรอยนิ้ว

“ผมชอบทำให้คู่นอนมีความสุขก่อนจะแทบคลั่งไปด้วยกันนะรู้ไหม” บอกผ่าน...ด้วยการแทรกปลายนิ้วในช่องทางอ่อนนุ่ม เฉลยคำต่อมาถึงสิ่งที่เขาเคยทำสมัยเลือดร้อนให้กระจ่าง ขณะที่ลู่หานเริ่มน้ำตาคลอหอบหายใจเกาะเอริคไว้แน่น “นั่นแหละสิ่งที่ผมมักจะทำในเวลางาน แล้วผมก็จะทำให้คุณเหมือนกัน”

“อ...อ๊า...อื้อ อย่าทำอย่างนั้นนะอีวาน!”

ใบหน้ากระสันที่เสียววูบวาบกลายเป็นสิ่งที่เอริคชอบ นัยน์ตาใสฉ่ำน้ำที่ไม่ได้มาจากความเจ็บปวดแต่กระสันอยาก ร่างบางโก่งตัวคล้ายสะพานโค้งค้ำแขนกับที่นอน ชีเปลือยตัวเปล่าสั่นเทิ้มกว่าเก่าเมื่อน้องชายเขาเริ่มลงแรงไม่ทิ้งช่วง สับส่ายสะโพกล่อสายตาอย่างยั่วยวน เจ้าตัวเกาะเขาแน่น รวยรินรดลมหายใจกับอก

“เดี๋ยวมันก็ดีเอง, เด็กดื้อ”

“ผมไม่ดื้อ อ...เอริค...ผม...”

จะตายเพราะปลายลิ้นที่กำลังเล้าโลมจากอีวาน

มันผลุบโผล่ เข้าลึก...เป็นความน่าอายที่ชวนให้สั่นไปทั่ว

เช่นเดียวกับก้านนิ้วที่ขยับกว้างและหมุนคว้างด้านในให้ตอดรัด เอียงใบหน้าหวานก็ถูกเอริคขบเม้มและคีบนิ้วบนหน้าอกไม่ต่างจากมวนบุหรี่ที่เขาชอบ มือเขาเองก็อยู่ไม่สุขรังแกส่วนปวดหนึบข้างหน้าโดยการขยี้มันไม่ออมแรง ป้ายนิ้วตัวเองที่กำรอบขยับด้วยจังหวะหนักหน่วง

ท...ทั้งสองทาง...มันไม่เกินไปหน่อยหรือไง

“อ๊ะ...อา...อย่าแกล้งได้ไหมเอริค ผมทรมานนะ...อื้อ อีวาน...”

เรียกชื่อคนพี่ คนน้องก็เรียกร้องความสนใจด้วยการกระทุ้งนิ้วมันใช่ตรงไหนเล่า!

“ตอดเก่งตั้งแต่ยังไม่เริ่มของจริงแบบนี้ระวังจะแย่นะเจ้าหญิง”

เพราะอีวานมั่นใจว่าทั้งเขาและเอริคจะไม่ปล่อย

“อีวาน...ม...มันลึก อ๊ะ...”

เขาพรมจูบบนสะโพกเสียงดัง

“แค่นี้สำหรับผมไม่เรียกว่าลึกหรอก”

“แค่นิ้วเองนะ อ๊า...ลึก...อีวานมันลึก อ๊ะ”

“ผมจะยอมให้นิ้วมันไปลึกกว่าผมได้ยังไงล่ะ”

ลู่หานจิกเล็บกับหน้าอกคนพี่แทบจะเลือดซิบ ก้มหน้าลงต่ำกลับเห็นความคับแน่นของเอริคที่กำลังปะทุแน่น เรื่อยต่ำลงไปเห็นมือเขาขยับปรนเปรอและกลั่นแกล้งในคราวเดียว

‘คนเป็นงาน’ ที่ไม่ชอบอยู่เฉยเลยกัดปาดตวัดสายตามองไม่ยอมความ เอื้อมมือจรดปลายนิ้วก่อนโน้มหน้า เห็นสายตาแกมยินดีจากคนระเบียบจัดปรายมองอย่างเย้ยหยันและท้าทาย มากพอแล้วที่จะทำให้ลู่หานคว้าขอบกางเกงเขาไว้แล้วร่นลงจน ‘อะไร’ มันแข็งกร้าวชี้หน้า เปียกชื้นฟ้องความต้องการอยู่ใต้ชั้นในจนเห็นรูปร่าง แถมยัง...

ลู่หานระบมแน่

“กลัวเหรอ”

“อ...อื้อ ไม่ได้กลัว”

เอริคซ้อนมือพลางเกลี่ยข้างแก้ม ลู่หานอ่านสายตาเขาได้แค่อย่างเดียวว่า ‘เด็กดี’ มือบางกำผ้าปูแน่น ข้างล่างถูกเล่นงานจนเกินจะทนไหว ในขณะที่ลู่หานก็รู้เหมือนกันว่าเอริคกำลังอดกลั้น จูบหนักๆ จากเขาจึงถือเป็นใบเปิดทางให้ลู่หานทำอย่างที่ใจคิด เสี้ยวหน้าหล่อที่บิดเบี้ยวคือของยั่วใจชั้นเลิศ

“อ...ลู่หาน...”

เช่นเดียวกับโพรงปากจิ้มลิ้มที่เขาเคยปรามาสว่าช่างเถียง ครอบครองความยาวของความเป็นชายที่แน่นตึง เจ้าตัวทำหน้าเหมือนจะสะอึก ทว่าวินาทีถัดมากลับหยอกเย้าและขบทั่วตั้งแต่ส่วนปลายที่ปริ่มน้ำ ขูดซี่ฟันเล็กๆ เบาๆ สลับกับเล้าโลม ห่อปากน้อยๆ นั่นที่เขานึกชอบไปมาอย่างนึกสนุก

ความร้อนไล่ลามจากปลายลิ้น หวานฉ่ำด้วยแก้วตาใสที่ยั่วคนมองอย่างเขา ทั้งที่ตัวเองกำลังขยับโยกเพราะโดนน้องชายเขากระทุ้งนิ้วใส่แหบพร่า ทว่ามือเล็กๆ นั่นกลับใจกล้าทำให้เสียววาบอย่างการเค้นส่วนล่างของแกนกายเขาพลางขูดเล็บน้อยๆ 

ร้าย...ลู่หานน่ะร้ายไม่เบา

...ไม่มีเหตุผลที่เอริคจะทนไม่สวนกายโต้ตอบได้เลย...

“อ๊ะ อ...อา...เอ เอริค —”

ยามเขาสวนสะโพกตอบลู่หานเป็นต้องตวัดสายตาปราม ทว่าอีวานก็รู้ดีพอจะช่วยทุเลามันให้ลู่หานไปพร้อมๆ กัน เขาเห็นน้องชายยกยิ้ม ‘รู้กัน’ ว่าอีกฝ่ายกำลังจะเปิดเกม และย้ำชัดทีเดียวเมื่อมือบางสั่นกึกยามอีวานร่นกางเกงชั้นในลงอีกและค่อยๆ ดันส่วนแข็งกร้าวที่เตรียมพร้อมเข้าหา

“ชู่ว...ผมจะไม่ทำให้คุณเจ็บ” ยืนยันด้วยจูบร้อนๆ กลางแผ่นหลัง ทว่าอีวานกลับแทบคลั่งเมื่อลู่หานตอดรัดทุกการเคลื่อนไหวของเขาไม่หยุด มันกระชั้นถี่และดีจนยากจะบรรยาย แน่ล่ะว่าเอริคคงไม่ชอบที่เขาเป็นคน ‘เปิด’ แต่ใช่ว่าเขาจะเป็นคน ‘ปิด’ นี่ “อา...เจ้าหญิง...อย่าแกล้งผมน่า”

แกล้ง...ด้วยการตอดรัดแน่นๆ ไม่ยอมคลาย

“ผ...ผม...อึก...”

ร่างบางแดงซ่านไปทุกอณู ใบหน้าวหวานเอี้ยวมองน้ำตาคลอ ถูกเอริคคว้าทั้งตัวไปหาแล้วจูบปลอบ จังหวะรักเริ่มที่หนึ่งค่อยๆ แทรกลึก เรียวนิ้วขยับส่วนที่รองรับแสนน่าสงสารไม่หยุด กระทั่งความแข็งขืนเข้าไปได้จนสุดและเริ่มขยับดังอึก ลู่หานก็ซบหน้ากับอกของเอริคแทบสิ้นท่า

บ้าฉิบ...ต...ตัวท็อปน่ะไม่ใช่แค่คำคุยจริงๆ ด้วย

“แบบนี้สิลู่หาน...แบบนี้ถึงจะเรียกว่าลึก”

“อดทนเอาไว้หน่อยสิ...” เอริคปราบพลางกระตุกยิ้ม ป้ายนิ้วบนน้ำสีใสบนมุมปากของลู่หานแล้วเข้าไปจูบซ้ำ บิดยอดอกแดงช้ำจนเจ้าตัวโก่งสะโพกหนี “หน้าอกคุณนี่มัน...”

“ไหนให้ผมดูหน่อยนะว่าจะรักคุณได้มากขนาดไหน”

“อ...อ๊ะ!...อ๊า!”

อีวานรู้จักร่างกายของลู่หานดีเหมือนเคยสำรวจ เขาสวนกายแทรกลึกเน้นหนัก บางจังหวะก็ผ่อนปรนแต่ไม่ทิ้งช่วงให้ขาดหาย โฉบไปมาเหมือนเหยี่ยวบนท้องฟ้า มันเร็วและดังด้วยเสียงเนื้อกระทบลั่น ทว่าลู่หานนึกไม่ถึง...นึกไม่ถึงว่านาทีต่อมาเอริคจะทำในสิ่งที่ไม่คาดคิดเข้า ก้านนิ้วของพ่อซีอีโอหนุ่มลากผ่านส่วนเร้นลับที่มีของร้ายน้องชายเขาคับแน่นอยู่ วาดยิ้มร้าย ดูดบนเนินอกลู่หานอย่างแรงก่อนเริ่มมันขึ้น

“ถึงเวลาคืนกำไรให้ผมแล้ว” 

...เพราะเอริคไม่เคยยอมขาดทุน... 

แกนกายที่ยังคับแน่นถูกสวมเครื่องป้องกัน ไม่บ่อยที่เราจะแชร์กัน แต่เพราะเราคือ ‘แคมเบลล์’ อีวานถึงรู้ว่าควรช่วยพี่ชายฝาแฝดตัวเองให้ดื่มด่ำกับเจ้ากวางตัวน้อยอย่างไรให้สุขสมจนคลั่ง 

“รู้เอาไว้ล่ะ ว่าต่อให้ทั้งตัวคุณมันแหลกสลายก็จะตายบนความสุขที่ ‘พวกเรา’ มอบให้ อ...อา...ผ่อนคลายหน่อย ไม่งั้นคุณจะเจ็บนะตัวแสบ”

“อ...อ๊า ผมเจ็บแน่แหละ! อ...เอริค...ไม่...มัน มันเข้าไม่ได้!”

“แน่นอนว่าได้” อีวานหัวเราะเสียงก้อง ใบหน้าหวานบิดพลิ้วพลางจิกเล็บขูดเป็นทางยาวบนแผ่นหลังทั้งเขาและพี่ชาย สะดุ้งร้องจนแทบขาดใจ เมื่อเอริคไม่ปราณีและแทรกตัวเข้ามาอีกหนึ่ง ทวีความคับแน่นให้ลู่หานบีบรัดจนแทบคลั่ง กล่อมให้มัวเมาด้วยเสียงพร่าข้างหู “ดูสิ...ว่าเรากำลังรักคุณ”

เราสองคน

“อา...อีกนิดเดียวคุณนักข่าว”

“อ๊ะ...แน่น...มัน...มันแปลก อ...เอริคผม —”

อย่างเดียวที่ไม่ได้เตรียมใจว่าจะมากเกินพอดีคือการถูกรักจากผู้ชายสองคน

ทั้งตัวลู่หานมันร้อนไปหมด น้ำตาคลอหน่วยและรินไหลไม่ใช่เพราะเจ็บเกินทนแต่ชอบเกินต้าน เรียวขาอ้ากว้างคร่อมทับอยู่ตรงกลางระหว่างฝาแฝด ซบหน้าพิงไหล่เอริคแทบจะหมดแรง แต่ก็โดนปลุกให้แหงนหน้าระบายความเสียวซ่านทุกครั้งเมื่ออีวานเริ่มขยับตัวอีกหน

บ้าเอ๊ย...ไม่ใช่ไซซ์เอเชียซะเมื่อไรเล่า!

ถ...แถมยัง...ตั้ง...สอง...

“อ้าขาหน่อยสิ อื้อ แบบนั้น...อา...”

แต่คราวนี้ไม่ใช่แค่เขา ยิ่งอีวานสวนตัวแน่นหนัด เอริคจะยิ่งตอบโต้ไม่ยอมความ แกนกายคับแน่นที่น้อยหน้าทั้งพี่และน้องเลยเสียดสีเคลื่อนผ่านกันอย่างเผ็ดร้อน เรือนกายสูงใหญ่ของพ่อตาสีฟ้าแข่งกันขยับเขยื้อนไม่ทิ้งช่วง ทั้งหนักหน่วงและลึกจนจุก กระนั้นแล้วกลับทำให้ลู่หานสุขสมแม้ทั้งร่างแทบจะขาดเป็นสองท่อน

“อ๊ะ...อึก เร็ว...”

“เร็วไปเหรอ” เอริคกระซิบถาม

ทว่าลู่หานส่ายหน้าจนวุ่น จูบตรงปลายคางของเขาก่อนผละไปจูบส่วนเดียวกันของอีวานและยิ้มตาใส ที่ร้อยทั้งร้อยไม่ว่ายังไงก็คงมองว่ากำลัง ‘ยั่ว’ ให้ตบะแตกและอยากสวนกายตอบโต้ให้จุกกันไปข้างจนลุกไม่ขึ้น

“เปล่า...หมายถึง อ๊ะ...เร็วกว่านี้...”

อีวานกลั้วหัวเราะ บิดปลายจมูดอย่างมันเขี้ยวแล้วถาม “อะไรนะ”

“ค...แคมเบลล์ อ๊ะ ร...เร็วได้แค่นี้หรือไง อื้อ!”

“ทำให้ได้อยู่แล้ว” ก็ยกให้เป็น ‘เจ้าหญิง’ ของคืนนี้แล้วนี่ จะไม่รับบัญชาได้ยังไงกัน บทรักร้อนผ่าวที่ระอุไปทั้งเพ้นเฮาส์หรูมีเสียงครางหวานๆ ดังระงมคลอกับเตียงหลังกว้างที่ดังเอี๊ยดจึงไม่ได้หยุดพัก ข้างในเสียดสีกันร้อนเร่า ผลุบโผล่และตอดรัดแทบคลั่งยิ่งกว่าตอนจูบ ยอมรับว่าเขารู้สึกดีแทบบ้า “อ...อา...อีก...นิด”

“อื้อ...ผมจะ...อ อ๊ะ”

เร้าอารมณ์จะบ้าแทบจะเสร็จแม้ยังไม่ได้แตะต้อง ทว่าเอริคกลับรู้ดีขยี้ส่วนปลายของลู่หานที่ปริ่มไปหมดและกดมันจนลึก เขารู้ว่าลู่หานจะกัดปากทุกครั้งที่ฉวยชิมเจ้าเชอรี่ ช่วงล่างที่ถูกรังแกจากแคมเบลล์ยังเร่าร้อนไม่พัก ทว่าลู่หานเองที่เป็นฝ่ายทนไม่ไหวและกลืนเสียงครางลงลำคอก่อนปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือเอริค

หมดแรงแทบกองกับเตียงแล้วถ้าหากว่าอีวานไม่ประคองกันไว้ ชายหนุ่มสูดปาก เหมือนอย่างที่เอริคยังขยับตัวโถมใส่...แค่คนเดียวก็แย่แล้ว แต่นี่มากถึงสอง ยามมันเคลื่อนผ่านกันราวกับทุกความต้องการถูกเติมเต็มจนล้น 

ลู่หานสะลึมสะลือเต็มกลืนแต่รับรู้ได้ไม่ยากเมื่อด้านในร้อนฉ่าราวกับลูกโป่งเติมน้ำอัดแน่น หยาดรักฉีดพ่นก่อนอีวานจะกระตุกตัวเฮือกสวนอีกหลายหนย้ำจุดกระสัน ร่างสูงกระตุกเฮือก เป็นอีวานเองที่ถอนตัวออกมาก่อนพร้อมเลือดที่เปื้อนน้อยๆ ชวนให้คนรองรับวูบโหวงพิกล

อีวานยิ้มกว้าง รูดเครื่องป้องกันพลางผละออก แนบจูบลงบนกระหม่อมแผ่วเบา

“มองแบบนี้จะทำให้ผมอยากต่ออีกรอบนะ” แต่คงไม่ได้ ในเมื่อเอริคยังไม่เสร็จ และอีกเรื่อง...ชายหนุ่มทำท่าเสียดาย จูบปากนักข่าวตัวขาวที่บวมเจ่ออย่างอ้อยอิ่งแล้วบอกก่อนเดินหายเข้าห้องน้ำ “ผมเปิด แต่เอริคจะเป็นคนปิด...เอาล่ะเจ้าหญิงเกมมันยังไม่จบอย่าเพิ่งหลับนะครับ”

“พวกคุณนี่มัน...”

ร้ายคูณสองแบบที่เขาเคยเตือนให้ลู่หานฟังจริงด้วย!

นักธุรกิจตัวฉกาจหยุดทุกการกระทำลงทันควัน ถอนตัวออกพลางเดินดุ่มไปทางห้องแต่งตัวทั้งที่ส่วนกลางลำตัวยังแข็งกร้าว เขาดึงของในมือจนตึงแน่น ปรายตามองลู่หานที่นอนแผ่หราหอบหายใจกลางเตียงคิงไซซ์อวดสายตาเขา เจ้าชั้นในตัวจิ๋วคาอยู่ตรงข้อเท้า เร้าอารมณ์คนมองแทบบ้า เอริครูดรั้งคอนดอมที่สวมออก ก่อนกระตุกปลายเท้าให้ลู่หานให้อยู่ใต้ร่างชนิดที่หนีไม่พ้น

“คุณควรจะเป็นของผมคนเดียวด้วยซ้ำ รับผิดชอบด้วยแล้วกัน อะไรที่มันยัง ‘ตั้ง’ ไม่ยอมลงเพราะคุณน่ะ” 

ลู่หานไม่ได้ทำสักหน่อย! ทว่าตกใจไปก็เท่านั้น เนกไทราคาแพงที่คนระเบียบจัดถือมากลายเป็นตรวณล่ามมือลู่หานกับมุมเสาของเตียงเข้าให้ 

“เอาไปลงคอลัมน์สิ ว่าเอริค แคมเบลล์นอนเตียงสี่เสาเพราะชอบเล่นสนุกกับคู่นอน ประเด็นนี้น่าจะขายได้ดีกว่า ‘อาชีพ’ ที่น้องผมเคยทำนะ”

“อ..เอริค เดี๋ยวมือผมเป็นรอยหรอก อ..อ๊ะ...ยังไม่พอหรือไงเล่า อื้อ!”

“รู้ซึ้งถึงการเป็นคนของ ‘อีวาน แคมเบลล์’ ไปแล้ว”

“อ๊...อ๊า!”

“ถึงคราวต้องรู้ซึ้งถึงการเป็นคนของผมบ้างแล้วนะ”

ร่ายกายมันขยับโยกตอบรับโดยอัตโนมัติ

ต่อให้ข้อมือจะขูดกับหัวเสายังไงก็หยุดความปรารถนาที่ลุกช่วงอีกหนไม่ได้

หนุ่มลูกเสี้ยวชื้นไปด้วยเหงื่อท่วมตัว เขากัดฟันข่มความทรมานในอก สวนกายเข้ากลับในช่องทางอ่อนนุ่มที่เพิ่งจากไป ทำตามใจชอบอย่างคนบังคับเป็นนิจรั้งเรียวขาลู่หานให้อ้ากว้าง ป้ายนิ้วโป้งคลึงมันแช่มช้า มองมันขมิบไม่หยุดหย่อน...หากอีวานรู้ทางหนีทีไล่ดี เอริคคือผู้ชายที่กระโจนเข้าหาสวนทางกับใบหน้าเคร่งขรึมยามจับปากกาบนโต๊ะทำงาน

“อึก...อ๊า...”

และลู่หานก็ชอบมันไม่ต่างกัน

ผู้ชายปากจัดมันน่าปราบให้อยู่ในกำมือ เป็นจ้าวป่ามีแผงคอคอยขู่แล้วใช่ว่าจะต้องกลัว เรียวขาขาวของนักข่าวตัวดื้อเลยโอบรอบเอวสอบของเขาแน่น ส่งมืออีกข้างที่ไร้การกักกุมเกลี่ยข้างแก้มเขาแผ่วเบา เปรยตามองเอริคที่จูบตอบฝ่ามือและรวบรวมเรี่ยวแรงกระซิบบอก

“อ๊ะ...อ...เอริค...”

ก็บอก...ในตอนที่เอริคยังขยับตัวเข้าหาตอกแน่นจนสุดความยาวนั่นแหละ บอก...ในตอนที่ซีอีโอหนุ่มพูดจามะนาวไม่มีน้ำสร้างรอยทั่วร่าง ในตอนที่เขาแช่ตัวค้างและปั่นหัวลู่หานจนหน้าท้องบิดเกร็งเพราะสะโพกสอบกระทั้นหนักหน่วงไม่รู้จักเหนื่อย พอๆ กับปลายเท้าที่จิกแน่นเสียจนผ้าปูยับย่น

“อ๊ะ...อา...น้องชายคุณเมื่อกี้น่ะทำให้ผมยิ่งกว่า อ๊า! เอริค!”

“ไม่พูดชื่อคนอื่น” เขาปราม

“ก็นั่นมันน้องคุณนี่ อ...อา แบ่งผมให้คนอื่นได้ จะมาหวงอะไร”

“บางเรื่องมันก็ข้อยกเว้นรู้เอาไว้ด้วยคุณนักข่าว”

แม้จะไม่ชอบ แต่เขาทำตามกฎเสมอ อีกอย่างนั่นมันก็น้องชายฝาแฝด

“อ...อย่างนั้นเหรอ อ๊ะ...อา” ร่างบางยิ้มยั่ว ช่างหัวข้อมือไปนานแล้วเพราะรู้สึกดีจะบ้า เจ้าตัวตอดตอบเอริคและบีบแน่นเลยถูกเขาตีก้นดังเพี๊ยะที่ทำเอาหัวเราะร่วน “อื้อ! เจ็บนะ!”

“ได้เวลาดื่มนมแล้ว กับผมน่ะ เล่นให้น้อยดีกว่านะ...อา เข้าใจไหม”

ไอ้บ้าเอ๊ย เขาน่ะสิเป็นคนดื่มไม่ใช่ลู่หาน!

หัวสมองขาวโพลนจริงๆ เมื่อแกนกายของเอริคยังคับแน่นไม่ลามือ บทแล้วบทเล่าที่เรากอดรัดและร่วมรักกัน ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาเน้ยย้ำตัวตนตอกลึกพร้อมๆ กับการโลมเลียให้ลู่หานมีความสุขแทบคลั่ง เชอรี่เม็ดน้อยถูกรังแกจนแทบไม่เหลือ เพราะเจ้าตัวจัดการดื่มมันจริงสมปากว่าแทนที่ นวดคลึงซะจนลู่หานกลัวมันจะช้ำคามือเขา

“อ...เอริค...อื้อ”

“ดี...เรียกชื่อผม...เรียกอีก”

“อ๊า! ลึก...ล ลึกอีก เอริค...ตรงนั้น...ใช่...อ๊ะ”

อีกแล้วที่มันแน่นขนัด บิดพลิ้วด้วยกามอารมณ์ ก่อนความอุ่นร้อนจะกระจายทั่วและไหลเปื้อนไปทั่วเรียวขาที่สั่นกึก เขาไม่ได้ถอนตัวออก ผ่อนลมหายใจที่กระชั้นชิดไม่ต่างบนแผ่นอกลู่หาน ทิ้งความเสียวซ่านที่เพิ่งมอดลงและเหลือเพียงใบหน้าเปื้อนยิ้ม ไล่สายตามองน้ำรักที่เปียกชื้น

เช่นเดียวกับร่างบางที่ขาวนวลและแดงจนน่าสงสาร เคลื่อนตัวขึ้นลงใช้ตัวเองถูไถกับนักข่าวตัวร้ายที่เอื้อมมือขยุ้มเรือนผมเขาไม่ตาย...ไม่รู้ตัวจริงๆ หรือไงว่าทำให้อะไรที่มันยังอ่อนไม่ดีอยากกระแทกให้กระอักกันไปข้าง

“หมดแรงแล้วหรือไง”

“อื้อ...เอริค...”

ใช่ เอริค แคมเบลล์

TBC.

กลับตอนแวะบอก Feedback ได้ที่! CLICK!

ขอบคุณมากๆ เลยค้าบ!