OS - BANG! (CUT)
OS – BANG! (CUT)
Special Birthday for Ohsehun & Luhan
คำประกาศิตลอยลมทำให้ลู่หานหายใจติดขัด
แค่คำพูดไม่กี่คำแต่กลับทำให้เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกจับใส่กุญแจมือเหล็กสักอัน โอเซฮุนประกบปากไม่รอให้ลู่หานตั้งตัวสักนิด
เขาทวงคำพูดดังคำที่เอ่ยผ่านจูบแรกของค่ำคืนจนทั้งตัวร้อนผ่าว พลิกตัวลู่หานให้หันหลังก่อนเลิกชายเสื้อด้านหลังจนสูง
ไล่จูบตั้งแต่บั้นเอวจนถึงลำคอ
หลงเคลิ้มกับความรักที่เขามอบให้เสียจนไม่ทันรู้ตัวว่าถูกผู้กองหนุ่มโยนเสื้อยืดทิ้งไปตั้งแต่เมื่อไหร่
จำนนกับกรงขังและกุญแจมือล่องหนที่เขามอบให้
ตอบรับด้วยเสียงครางสะดุดแผ่วยั่วอารมณ์ให้โหมกระหน่ำ
“…ผู้กอง อึก…”
“ตรงนี้ดีไหม” เขาหมายถึงหลังใบหูขาวเนียนที่แปรเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ
ดุนดันปลายลิ้นก่อนขบเม้มให้ขึ้นรอย ร่างกายสีขาวเนียนประปรายด้วยรอยแผลเล็กๆ
ดูเย้าใจให้เขาฝากรอยจูบทั่วร่าง ลู่หานขืนตัวหันมาประจันหน้ามองกันด้วยแววตาฉ่ำน้ำ
คว้าหน้าเขาเรียกร้องให้แลกจูบไม่รู้จบ
เซฮุนแกล้งไล้นิ้ววนบนเชิงกรานให้คนใต้ร่างวูบวาบเล่นๆ
เหนี่ยวรั้งกางเกงขาสั้นพร้อมชั้นในให้พ้นทางไม่เกะกะสายตา ลู่หานผวากอดตอบก่อนโอบรอบคอเขา
หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงถี่กระชั้น ยอดอกถูกบดขยี้ด้วยปลายนิ้ว
หยอกล้อด้วยปลายลิ้นชวนให้ล่องลอยจากคนร้ายกาจ
“อ๊า…ผู้กองเดี๋ยวมัน ชะ..ช้ำ..”
แต่กลับเป็นการทวีให้เซฮุนลงลิ้นหนักขึ้นกว่าเดิม เขาเงยหน้ามองใบหน้าหวานชื้นเหงื่อของลู่หาน
มองปากแดงๆ ช้ำเพราะโดนตะปบจูบนับไม่ถ้วน
ในขณะเดียวกันกับที่ลู่หานปรายตามองเขาด้วยสายตายากจะอดทน
ริมฝีปากน่ารักนั่นก็ก้มลงขบกัดบนคอเขาเสียแล้ว
ร่างสูงหัวเราะหึพอใจ เอียงคอให้คนตัวเล็กกัดตามใจชอบ แสดงความเป็นเจ้าของบนตัวเขาอย่างออกสิทธิ์ ไม่ยอมให้เขารังแกอยู่ฝ่ายเดียว ลู่หานที่เป็นแบบนี้เซฮุนชอบที่สุด และเขาเองก็เป็นพวกแพ้ไม่เป็น
ไม่ยอมนิ่งเฉยให้กระทำฝ่ายเดียวซะด้วยสิ
ร้อยเอกโอเซฮุนวาดยิ้มร้าย
จับต้นขาขาวเนียนเข้าหาตัว มองตัวตนตรงหน้าทั้งยังไม่คลายยิ้ม
“คุณชอบเล่นของอันตรายอยู่เรื่อย”
จูบซับปลายผมด้วยความรักใคร่
ร่างสูงเคลื่อนตัวเบียดชิดเสียจนความร้อนผ่าวเสียดสีเสียวซ่าน
รุกล้ำตัวตนของลู่หานเสียจนอีกฝ่ายนิ้วหน้า ก่อนฝังตัวตนแข็งกร้าวใหญ่โตเข้าในความอุ่นร้อนด้านใน
“รู้ไหมว่าปืนบางกระบอกมันอันตรายมากแค่ไหน”
“อ๊า! ผู้กอง! อึกก…ผมเจ็บนะ”
“บอกแล้วนี่ครับว่าอันตราย
ไม่เจ็บก็เสียชื่อแย่สิ” เขาหัวเราะก่อนพูดอวดสรรพคุณ
ไล้มือทั่วเรือนร่างน่ามองจนแดงช้ำไปหมด ค่อยขยับตัวตนรุกคืบจนร่างเล็กสั่นคลอน
กระแทกกระทั้นจังหวะรักหนักหน่วงไม่เว้นช่วง
แกล้งทำให้คนแสนซนดีใจด้วยการแกล้งผละออกก่อนกระแทกไม่ออมแรงให้ร้องเสียงหลง ครางฮึมครางใบหูบอกความพอใจให้อีกฝ่ายไม่ปิดบัง
“…อ่า แกล้งผมนี่คุณลู่หาน รัก
ผมมากไปแล้วนะ”
“..ป เปล่าซะหน่อย อ๊า..เซฮุน..” ให้ตาย…แกล้งไม่รู้หรือไงว่าเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงแสนอ้อนกับแววตาสั่นระริกแบบนั้นมันทำให้เซฮุนแทบบ้า
สะโพกขาวสวนทับจังหวะเซฮุนจนตัวตนเขาแทบคลั่ง
ถูกโอบรัดด้วยความอุ่นร้อนรัญจวนใจทำสติเขาขาดผึง “เอ๊ะ..อ
โอเซฮุน..”
ลู่หานชะงักค้าง เมื่อทั้งร่างถูกเขาโอบอุ้มช้อนใต้บั้นท้ายติดกับตัวทั้งที่อะไรยังชิดสนิทสั่นไหว
ภายในเต้นตุบตับเริ่มทรมานเมื่อผู้กองวายร้ายหยุดมันดื้อๆ
และเขาเข้าใจในวินาทีต่อมาเมื่อแผ่นหลังเปลือยเปล่าทาบแนบสนิทกับกระจกใสของห้องสุดหรู
คนตากลมเบิกตากว้าง เรียวปากสั่นระริก
“เปลี่ยนบรรยากาศไงครับ”
ท..ที่กระจกโล่งๆ
แบบนี้น่ะหรือ!
“จะบ้าเหรอ
อื้ออ..ยะ อย่า
ไม่เอาครับเดี๋ยวคนอื่นเห็น อึก..อ๊า คนมักมากนี่! ผมจะ..”
ทว่าร้องห้ามไปยิ่งไร้ผล
เมื่อแผ่นหลังยังคงถูไถกับกระจกด้านหลัง เรียวขาสั่นกึก กัดฟันครางเสียงแหบพร่า แบกรับตัวตนและความเอาแต่ใจของคนมักมากจนกระทั่งผู้กองตัวร้ายกระแทกไม่เว้นช่วงเป็นครั้งสุดท้าย
ปลดปล่อยคราบสีขาวขุ่นให้เปื้อนขาเป็นทางยาว
ลู่หานหอบหายใจหมดแรงคาอกเขา
จ้องหน้าวายร้ายตัวดีในเครื่องแบบหน้าหล่ออย่างขุ่นเคือง
“จ้องหน้าแบบนี้หมายความว่าไงครับ
อยากต่ออีกระ…”
“ต่ออะไรเล่า! สัญญาเลยว่าผมจะหักไอ้
ปืน ตัวดีของคุณ!”
โอเซฮุนระเบิดหัวเราะจนไหล่สั่น
เอียงหน้าจูบแก้มพร้อมหอมดังฟอดให้กับคำขู่
“กลัวจังเลยครับที่รัก”
-
- - - - -
กลับตอน : goo.gl/JbZzvc
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น