SF - AFFECTION 3 (CUT)
SF - AFFECTION 3 (CUT)
เจ้าของนิ้วโป้งจอมร้ายที่ชอบพ่นคำพูดทำร้ายจิตใจกันในวันเก่ากำลังพรากสติของโอเมก้าตัวน้อยให้ลอยฟุ้งกลางอากาศอย่างกับปุยนุ่นที่นุ่มนิ่ม
กดทับน้ำหนักยวบให้กลีบปากล่างเผยอออกและก้มฉวยจุมพิตหอมหวานที่เราสองได้ลิ้มลองเป็นครั้งแรกด้วยความเต็มใจ
มันหอมหวน อ่อนนุ่ม และชวนให้แผ่นหลังลู่หานแนบไม่ติดเตียง
เกี่ยวกะหวัดและพันลิ้นเสียจนมุมปากเอ่อล้น
ร่างกายของโอเมก้าเวลาฮีทมักจะทำให้อัลฟ่าลุ่มหลงและติดกับราวกับกับดักสักอัน
ลู่หานถูกสัญชาติญาณกลืนกินตัวตนและลอกคราบให้เหลือเพียงคนที่กำลังลุ่มหลงกับอารมณ์ดิบตรงหน้าตามแรงชักจูงของอัลฟ่าชื่อโอเซฮุน
ไม่ว่าปลายนิ้วเรียวสวยนั่นจะแตะลงส่วนไหนร่างกายก็พร้อมโอนอ่อนและยินยอมให้ทำไม่อิดออด
“อ…อื้อ…”
“ใจเย็นก่อนเสี่ยวลู่”
เซฮุนกระซิบเสียงพร่าทั้งที่เขาเองก็กำลังทนไม่ไหว
ยิ่งเป็นกลิ่นหอมหวานจากตัวคนที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘คู่แห่งโชคชะตา’ ยิ่งทำให้เขาคลั่งจนอยากจะรักให้สมใจ
มือหนาแตะเบาที่บั้นท้ายตรงสะโพกกลมใต้ร่มผ้า
เซฮุนค่อยๆ ดึงรั้งกางเกงนอนของคนป่วยให้กองลงช้าๆ
สัมผัสเปียกชื้นจากด้านหลังยืนยันได้ดีเยี่ยมว่าลู่หานกำลังฮีทอยู่จริงๆ
น้ำหล่อลื่นจากตัวโอเมก้ามากพอให้จังหวะรักระหว่างเราราบรื่นจนจบ
เขาปวดหนึบกับความต้องการที่ทะลุผ่านกางเกงผ้าจนอยากจะกระชากเสื้อลู่หานและโยนทิ้งให้ซะเดี๋ยวนี้
ส่วนกลางลำตัวปูดโนนและอยากจะแผงฤทธิ์เต็มทน
ถึงกระนั้นก็ยังแสร้งทำใจเย็นและก้มกัดเนินอกภายในเสื้อนอนตัวบางจนเปียกชุ่ม
ค่อยๆ ถอดออกจนเสื้อกองอยู่ตรงข้อมือ
เสียงกระชากรั้งของเนกไทที่ผูกทิ้งไว้ไม่ได้เรียกสติเซฮุนให้แก้มัดออก
เขากำลังหลงเคลิ้มและละเลียดชิมเนินเนื้อชูชันภายใต้เสื้อและกัดมันเต็มแรงจนลู่หานครางไม่ได้ศัพท์
กว่าจะรู้ตัวก็ถูกร่างเล็กกระชากไหล่และคว้าให้มอบจูบร้อนผ่าวให้เสียแล้ว
“อ…อา”
ส่งปลายลิ้นเกี่ยวพันและขบเม้มจนทั่วกลีบปาก
ดูดคลึงและก้มจูบซ้ำไม่รู้จักเบื่อ
อีกมือหนึ่งควานหาและแทรกลึกในช่องทางของโอเมก้าตัวน้อยที่เปียกชุ่มตามธรรมชาติ
ขยับเรียวนิ้วก่อนกดลึกและเข้าหาพาลให้ปลายเท้าของลู่หานเกร็งแน่นและจิกกับผ้าปูที่นอนยับย่น
สอดรับจังหวะสะโพกกลมที่เคลื่อนตามปลายนิ้วอย่างถึงใจ
เราสบตากันท่ามกลางอุณหภูมิร้อนเร่าของห้องที่เต็มไปด้วยกองไฟโหมกระหน่ำ
“เราอยากให้พี่จูบ อ…อื้อ
อยากให้กอด…”
และเซฮุนเองก็ตอบรับด้วยการจูบแผ่วเบาบนหน้าผากช้าๆ
“มีอีกเรื่องที่เสี่ยวลู่ยังไม่ได้ฟัง”
เสียงปลดกระดุมกางเกงเบาๆ เรียกให้ลู่หานสนใจชั่วครู่
มือที่ตะปบและแยกเรียวขาขาวนวลจนอ้ากว้างดึงดันให้แนบชิดไปถึงไหนต่อไหนเสียจนหน้าร้อนผ่าว
ลู่หานกระตุกตัวตื่นกลัวยามถูกจูบที่ซอกขาและขบกัดเรื่อยยาวจนถึงปลายเท้าที่พาดบ่า
ความร้อนเร่าและแข็งขืนพาดผ่านชิดใกล้ช่องทางด้านหลังและเบียดชิดให้อายม้วน
“…รัก…”
“อ๊ะ อึก! อ…อะไรนะ…”
ใครบอกให้พรวดพราดใส่เข้ามา!
ร่างสูงขยับสะโพกตอกลึกจนสุดความยาว
ก่อนที่เซฮุนจะกระทุ้งความเป็นชายแข็งกร้าวกับโพรงนุ่มที่ตอดรัดไม่หยุดหย่อน
มันลื่นไหลและชวนให้แทรกกายลึกล้ำครั้งแล้วครั้งเล่า
ขยับและสาวสะโพกเร็วแรงตามอารมณ์ที่พุ่งสูงจนร่างเล็กสั่นคลอน
“พี่บอกว่าพี่รัก”
ลู่หานไม่รู้ว่าใบหน้ากำลังเห่อร้อนเพราะอะไรกันแน่
เป็นเพราะคำสำคัญที่ได้ยินหรือเพราะอะไร แต่แน่นอนว่ามันเป็นเพราะผู้ชายที่ชื่อโอเซฮุน
คนที่ทำให้เขาเจ็บปวดและสุขสมไปพร้อมๆ กัน
“อ อึก อีก…อีก”
ร่างเล็กโยกโยนตามแรงรักจากอัลฟ่าคนสนิท
หลุดเสียงครางกระเส่าน่าอายและร้องเสียงหลงเมื่อถูกพลิกและเปลี่ยนท่าให้นอนคว่ำโค้งตัวแสดงความน่าอายต่อหน้าเขาทุกซอกทุกมุม
“อื้อ! มันน่าอาย ไม่เอา
ห้ามนะ! อ๊ะ —”
“ไม่ทันแล้วครับ”
ยิ่งได้ยิ่งโอเซฮุนพูดคำหวานใส่เท่าไร
ร่างกายยิ่งปลิวลู่ลมตามเขามากเท่านั้นและรับรู้ได้ไม่ยากเลยจริงๆ
ว่าอัลฟ่าปากเปราะคนนั้นกำลังคลั่งเพราะลู่หานขนาดไหน
เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่น
เสียงข้อมือขูดกับเนกไทกระทบหัวเตียงดังคลอ สะโพกสอบโหมกระหน่ำถี่ยิบและไม่มีทีท่าจะหยุดขยับสักวินาที
เสริมทับด้วยจังหวะเนิบนาบทว่าหนักแน่น
และเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนรุนแรงยิ่งกว่าเพลิงไฟ
“อ…อ๊ะ แ…ง”
“ว่ายังไงเสี่ยวลู่” เขาพรมจูบที่หัวไหล่ก่อนข่มใจถาม
เย้าเสียงล้อก่อนคลี่ยิ้ม “บอกว่าแรงอีกเหรอ”
ขยับมือรูดรั้งและเอ็นดูส่วนน่ารักที่ฉ่ำไปด้วยน้ำไม่แพ้ทางหลังอย่างใจดี
เซฮุนลอบกระตุกยิ้มชอบใจเมื่อลู่หานขยับสะโพกตอบเขาอย่างไม่ประสา
มือหนาป้ายน้ำเหนียวหนืดลงบนยอดอกชมพูระเรื่อ
หยอกล้อและเล่นสนุกกับมันทั้งยังขยับความแข็งขืนไม่ออมแรง
บดขยี้จนมันบุ๋มลงเป็นเนื้อเดียวกันก่อนบีบด้วยนิ้วร้ายกาจ
สะกิดและลากผ่านชวนให้วาบหวิวจนช่องท้องวูบโหวง
เซฮุนอยากละเมียดชิมและกัดให้แหลกคาปากตัวเองด้วยซ้ำ
อยากฝังตัวตนกับคนที่ได้ชื่อว่าโชคชะตาอย่างที่ฝัน
เจ้าอกเม็ดเล็กถูกเล้าโลมจนร่างบางขาสั่นกึกพะยุงตัวไม่ไหว
ลู่หานได้แต่ร้องครางลั่นเสียงหวานกระเซ่าหอบรวยริน
ถึงอย่างนั้นก็ยังน่าอายเหลือเกินที่ยั้งตัวไม่ได้และตอยแต่สวนสะโพกตอบอัลฟ่าหนุ่มทุกท้วงทำนอง
“ตรงนั้นไม่เอา อื้อ! ไม่เล่นตรงนี้นะ
บอกว่า —”
“ไม่ชอบก็อย่าครางเสียงหวาน” เขาว่า
“ลู่หาน”
“อื้อ อ…”
“ต่อจากนี้จะไม่ทำให้เสียใจอีกแล้ว”
ต้นคอขาวนวลชวนให้ดวงตาเขาพร่ามัวและอยากฝังรอยเขี้ยวอยากที่ใจคิดร่างสูงกระแทกกายกระชั้นถี่จนโอเมก้าตัวน้อยแหงนหน้าเสียงสั่นและอ้าปากโกยอากาศ
ในจังหวะที่เราสองต่างตกลงในภวังค์ของสัญชาติญาณและโชคชะตาจนหาทางออกไม่ได้
ในตอนที่เขากระแทกกายตอกลึกย้ำตัวตนในโพลงอ่อนนุ่มและถูดตอดรัดถี่ยิบจวนระเบิด
“อ๊า!!”
เป็นนาทีเดียวที่เสียงหวานกรีดร้องและคมเขี้ยวฝังลึกสลักตัวตนและตีตรา การผูกพันธะระหว่างอัลฟ่าและโอเมก้าที่ต้องทำเฉพาะตอนอีกฝ่ายฮีทสมบูรณ์แล้ว
กลไกทางธรรมชาติที่เรียกว่าน็อทล็อกเราสองแน่นตึงก่อนคราบคาวจะถูกตรึงแน่นและแช่ซ้ำไม่คลายออก
เก็บทุกหยาดของการร่วมรักด้วยความเต็มใจไว้ในตัวตนของลู่หานไม่จางหาย
ยกแรกระหว่างเราสองคนกับการร่วมรักระหว่างคู่แห่งโชคชะตา เกิดขึ้นจากความรักจริงๆ
เสียที
- - - - - - - - -
กลับตอน CLICK!
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น